Mijn tweede baan hielp me mijn droom te bereiken.

“Als ik later groot ben word ik actrice!” zei ze als jong meisje vastberaden. Zoals bij veel mensen liep dat toch anders. Heleen is 47 en werkt sinds vijf jaar als copywriter bij een groot marketingbureau in Haarlem. Maar ze heeft nogal een turbulente weg afgelegd om daar te komen. In dit interview vertelt ze over haar keuze om het roer om te gooien en hoe een tweede baan haar hielp haar droom waar te maken . 

Heleen vertelt: “Toen bleek dat ‘actrice worden’ toch niet zo makkelijk was als ik dacht, besloot ik om dan maar in de zorg te gaan werken als activiteitenbegeleider. Ik volgde een opleiding en werkte een paar jaar bij verschillende werkgevers in de zorg en de kinderopvang. Ik ontdekte echter al vrij snel dat ik helemaal niet uit het juiste hout gesneden was voor die functie. Ik was ongeduldig en het stoorde me dat ik mensen niet ‘beter’ kon maken. Ik ben iemand die graag resultaat boekt en dat is natuurlijk niet waar het in de zorg altijd om gaat.”  

“Ik zou mezelf ook ontslagen hebben.”

Via enige omzwervingen kwam ze vervolgens terecht in de verzekeringsbranche. Ze werkte  jarenlang als commercieel/administratief medewerker bij verschillende werkgevers. “Terugkijkend snap ik echt niet dat ik dat nog zo lang heb volgehouden.” zegt Heleen hoofdschuddend. “Niet alleen paste mijn nogal flamboyante persoonlijkheid absoluut niet in de gestructureerde en pragmatische cultuur van deze branche, maar ik was ook nog eens ontzettend slecht in mijn werk. Hoewel ik klanten altijd keurig en vriendelijk te woord stond, maakte ik een puinhoop van het administratief vastleggen en regelen van dingen. Het verbaasde me dan ook nauwelijks als een werkgever na een jaar mijn contract niet verlengde. Eerlijk gezegd zou ik mezelf ook ontslagen hebben.”

Het geheim van succes: doe waar je gelukkig van wordt

Omdat haar cv inmiddels bol stond van de ervaring als verzekeringsmedewerker, leek het toch steeds de beste optie om te blijven solliciteren op gelijksoortige vacatures. Zo kwam ze in een soort vicieuze cirkel terecht waarvan het steeds moeilijker werd om die te doorbreken. Heleen: “Uiteindelijk word je ook ontzettend onzeker. Je werkt hard, doet je best en toch lukt het niet om vooruit te komen. Sterker nog, ik dacht echt dat er iets mis met me was. Waarom konden mijn collega’s, die toch echt niet per sé slimmer waren dan ik, iets wat ik niet leek te kunnen. Het kostte me bijna 20 jaar om te snappen dat je pas echt succesvol kan zijn, als je dát doet waar je gelukkig van wordt.”

“Als ik dit toch eens de hele dag kon doen!“

Wanneer ze bijna 40 is en opnieuw een werkgever haar contract niet verlengt, weet ze dat er iets moet veranderen. Maar wat en hoe is haar nog niet duidelijk. Ze vertelt: “Ik wist dat als ik het nu niet deed, ik waarschijnlijk tot aan mijn pensioen in de verzekeringen moest blijven werken. Van werkgever naar werkgever. Van teleurstelling naar teleurstelling. En ondertussen steeds ongelukkiger worden. Dat vond ik geen optie. Maar ik had oprecht geen idee wat ik dan wél wilde. Ik bezocht een jobcoach, maar ook daar vond ik geen antwoorden. Tot op een dag een collega mij vroeg om haar te helpen met het opstellen van een brief ‘omdat ik daar zo goed in was’. Natuurlijk vond ik dat geen probleem en terwijl ik aan het schrijven was verzuchtte ik: “God, als ik dit toch eens de hele dag kon doen.” En dat was het moment; het licht ging aan en ik wist ineens 100% zeker wat ik wilde: schrijven!”

Fake it till you make it

Dat besef was een goed begin, maar zonder ervaring of opleiding is het nog niet zo makkelijk om een hele nieuwe carriere uit de grond te stampen. Maar haar wens was zo’n sterke motivatie dat ze koste wat het koste een manier zou vinden om haar doel te bereiken. Ze maakte een plan, schreef zich in bij de Kamer van Koophandel, bouwde zelf een website en liet een kaartje drukken waar op stond ‘Heleen, tekstschrijver’. Daarna ging ze op zoek naar klanten. Via haar eigen netwerk en door een profiel aan te maken op een soort marktplaats voor tekstschrijvers. En het werkte!

“Het was natuurlijk ‘fake it till you make it’.” zegt Heleen lachend, “Behalve een vlotte babbel en een natuurlijk talent voor taal had ik helemaal niks. Maar ik zweer het, vanaf het moment dat ik besloot mijn droom na te gaan jagen, leek het of het hele universum meewerkte. Als ik lukraak iemand vertelde dat ik was begonnen als tekstschrijver kreeg ik regelmatig de reactie: “Nou, wat toevallig! Ik ben op zoek naar iemand die mijn website kan herschrijven.”

Tijd voor een tweede baan

Hoewel de zaken voorspoedig gingen bleek al snel dat Heleen als startende zzp-er nog niet voldoende inkomen genereerde om haar kosten te dekken. Als alleenstaande moeder moest zij er in haar eentje voor zorgen dat er brood op de plank kwam en de rekeningen betaald werden. Heleen: “Ik wist eigenlijk al snel dat ik niet genoeg verdiende met mijn bedrijf om financieel het hoofd boven water te houden. In het begin was dat nog geen probleem aangezien ik ook nog ww ontving, maar op zeker moment moest er wel ergens extra inkomen  vandaan gehaald worden. Ik wilde absoluut mijn droom niet opgeven, dus moest ik een tweede baan vinden die me genoeg ruimte gaf om te blijven schrijven. Ik ben toen bij een call-centre gaan werken. Dat was goed te combineren aangezien ik daar pas aan het eind van de middag hoefde te beginnen en in de vroege avond klaar was. Eerlijk gezegd had ik verwacht dat ik het werk vreselijk stom zou vinden, maar dat viel me ontzettend mee. Het was geen verkoop maar het nabellen van mensen die een betalingsachterstand hadden bij bijvoorbeeld hun energieleverancier. Het werk leverde bijna altijd bijzondere gesprekken op. Sommigen waren verrassend leuk en anderen…nou ja, niet iedereen vindt het prettig om te horen dat ze moeten betalen voor er een incassobureau op ze af gestuurd wordt. Maar al met al heb ik het er enorm naar m’n zin gehad. Leuke mensen ontmoet, nieuwe ervaringen opgedaan én, niet onbelangrijk, genoeg geld verdiend om van rond te komen.”

“Zonder die tweede baan weet ik niet of ik was gekomen waar ik nu ben.”

“Ik heb er ongeveer acht maanden gewerkt. Toen werd ik gebeld door iemand die mijn naam weer van iemand anders had gekregen. Hij was op zoek naar een tekstschrijver die in vaste dienst wilde komen werken. Precies wat ik zocht: de zekerheid van een vast inkomen en het plezier van de hele dag schrijven. Inmiddels is mijn eigen bedrijf als sublabel ondergebracht bij het bedrijf waar ik nu alweer vijf jaar werk en heb ik nog maar één baan. Maar zonder die tweede baan weet ik écht niet of ik was gekomen waar ik nu ben: succesvol én gelukkig Ik heb nooit een seconde spijt gehad van mijn beslissing.”